Ο δήθεν ηρωισμός του Γλέζου! Άπόψή μας είναι ότι ο Γλέζος είναι απατεώνας. Ίσως ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας στα χιλιάδες χρόνια της ελληνικής ιστορίας.

Το ψέμα της αρπαγής της ναζιστικής σημαίας
Γιατί το θεωρούμε ψέμα; Γιατί απλούστατα δεν έχει τις προδιαγραφές για να είναι αλήθεια. Αν ήταν αλήθεια, θα είχε την ανάλογη πιστοποίηση, την οποία όλοι οι εμπλεκόμενοι σε ιστορικά γεγονότα αναζητούν απεγνωσμένα. Όταν η αλήθεια είναι πραγματική και βολεύει, είναι πάντα πιστοποιημένη.
Όταν δεν είναι πραγματική, ακολουθούνται “πατέντες”, οι οποίες υποκαθιστούν την ιστορική “απόδειξη”. Στην Μπανανία με το όνομα Ελλάς η αλήθεια είναι σχεδόν πάντα υποκειμενική. Η επιστημονική της επιβεβαίωση γίνεται μόνον όταν βολεύει το παρακράτος και τα ξένα αφεντικά. Μια τέτοια περίπτωση ανεπιβεβαίωτης και ταυτόχρονα αναμφισβήτητης αλήθειας είναι και η περίπτωση του Γλέζου.
Ο “ηρωισμός” του Γλέζου ποτέ δεν πιστοποιήθηκε για την αλήθειά του από κάποια επίσημη κρατική αρχή. Περίεργο δεν είναι αυτό; Ένα δημόσιο πρόσωπο τιμάται επί μισό αιώνα σαν ήρωας και το επίσημο κράτος δεν έχει γνώση της πραγματικότητας που τον αφορά; Είναι βουλευτής του ελληνικού κράτους από το 1951 και θα έπρεπε —αν υπήρχε δόση “αλήθειας” στους ισχυρισμούς του— να γίνει μια επίσημη πραγματογνωμοσύνη από τις υπηρεσίες του στρατού, όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις που γίνονται έρευνες και παίρνονται μαρτυρίες, προκειμένου να αποδοθούν τιμητικές διακρίσεις και παράσημα. Υπάρχει ο φάκελος της περίπτωσής του στη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού;

Ο “ηρωισμός” του Γλέζου, ο οποίος είναι γνωστός στο Πανελλήνιο, ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε από καμία επίσημη αρχή. Ποτέ δεν έγινε μια αναπαράσταση του όλου εγχειρήματος. Ποτέ δεν αναζητήθηκαν τα αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία υποτίθεται αφέθηκαν στον χώρο του “ηρωισμού” και ποτέ δεν ανευρέθηκαν. Ο “ηρωισμός” του στηρίζεται στους δικούς του αναπόδεικτους ισχυρισμούς. Γιγαντώθηκε χάρη στις φήμες και τις διαδόσεις των σταλινικών συνοδοιπόρων τού παλιού διευθυντή τού Ριζοσπάστη και της Αυγής. Στις φήμες ενός μετρ του είδους, όπως είναι ο ίδιος. Στις φήμες υπέρ κάποιου, ο οποίος έχει εκπαιδευτεί από την KGB στην προπαγάνδα. Με συνεντεύξεις του ιδίου “πιστοποιήθηκε” ο “ηρωισμός” του. Η πιο σοβαρή πιστοποίησή του ηρωισμού τους ήταν ο “θαυμασμός” του Φρέντυ Γερμανού. Ήταν η εποχή που “για να το “λέει” η τηλεόραση, μάλλον θα είναι αλήθεια”. Η τηλεόραση πράγματι το είπε και αυτό έβαλε χωρίς εξετάσεις τον Γλέζο στο πάνθεον των Ελλήνων ηρώων.
Μυρίζει πολύ η δουλειά και μυρίζει CIA. Γιατί είχαν ανάγκη μια τέτοια κατασκευή; Γιατί κάποιοι προετοίμαζαν τον στημένο Εμφύλιο και γνώριζαν ότι θα προκύψουν ανάγκες, προκειμένου να προστατεύσουν τους εκλεκτούς τους. Γνώριζαν εκ των προτέρων ποιοι θα πέθαιναν στο Παραπέτασμα σαν τον Ζαχαριάδη ή τον Κόκκαλη και ποιοι θα παρέμεναν στην Ελλάδα σαν πέμπτη φάλαγγα. Αυτοί οι δεύτεροι έπρεπε να “ηρωοποιηθούν” τεχνητά, για να μπορούν να γίνονται ανεκτοί από έναν λαό, ο οποίος θα μάτωνε από έναν Εμφύλιο που αυτοί προκάλεσαν. Να γίνουν ανεκτοί, όπως ο εγκληματίας Γλέζος τού καγκεμπίτικου Ριζοσπάστη. Από την αρχή δηλαδή γνώριζαν ποιοι θα επιβίωναν στην Ελλάδα και θα διακρίνονταν μετά το αιματοκύλισμα του Εμφυλίου Θεοδωράκηδες, Φλωράκηδες, Κίρκοι και Γλέζοι από τα ίδια γραφεία έπαιρναν φύλλα πορείας.
Η CIA τον κατασκεύασε, για να δώσει ένα καλό στέλεχος στην KGB, προκειμένου να παίζεται στην Ελλάδα η “παράσταση” του ανταγωνισμού της ψυχροπολεμικής εποχής. Η ίδια η CIA είναι προφανές ότι προστάτευσε τον Γλέζο από κάθε έρευνα του ελληνικού κράτους για την “ηρωική” του πράξη. Γιατί είναι προφανές πως ήταν η CIA; …Γιατί μόνον αυτή μπορούσε να το κάνει …Μόνον οι Αμερικανοί μπορούσαν να προστατεύσουν τους “ήρωες”, οι οποίοι μας οδήγησαν στη σημερινή αθλιότητα. Αυτό έκαναν καθ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο …Προστάτευαν τους ανθρώπους τους στην Ελλάδα …Τον “ήρωα” Γλέζο, τον “ήρωα” Ανδρέα, αλλά και τη Δαμανάκη αργότερα …και τον Τσίπρα σήμερα.
Όλοι οι “ήρωες” του ΚΚΕ είναι του τύπου “πίστευε και μη ερεύνα”. Όλοι “ήρωες” σε “εξορίες”, “φυλακές” και “βασανιστήρια”. Όμως, τους φακέλους της “επάρατης” Δεξιάς, οι οποίοι θα τους “δικαίωναν”, πρώτοι απ’ όλους έσπευσαν να τους κάψουν. Γιατί χαίρονταν τόσο πολύ οι σταλινικοί με το κάψιμό τους; Γιατί τόσοι ασπασμοί και συχαρίκια μπροστά στις υψικαμίνους της Χαλυβουργικής; Μήπως γιατί αυτοί οι ίδιοι ήταν οι “συγγραφείς” των φακέλων της “δεξιάς” Ασφάλειας; Αυτή είναι η μόνιμα μυστικοπαθής τους στάση. Όσο μπορεί κάποιος να ερευνήσει το “Πολυτεχνείο”, άλλο τόσο μπορεί να ερευνήσει και την υπόθεση Γλέζου. Όταν στο Πολυτεχνείο αναγράφονται σαν νεκροί του ό,τι υπήρχε πρόχειρο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αντιλαμβανόμαστε τα υπόλοιπα. Όταν αυτά τα αίσχη γίνονται σε περιόδους πρόσφατες —και μάλιστα σε περιόδους ελευθερίας— αντιλαμβανόμαστε τι κατασκευαζόταν επί ''Εμφυλίου'' (Συμμοριτοπολέμου) με όλες τις μυστικές υπηρεσίες παρούσες και κυρίαρχες στην Ελλάδα.
Τέτοια κατασκευή ήταν κι ο Γλέζος. Προστατευμένη άνωθεν. Είναι δυνατόν το ελληνικό κράτος να έστελνε τον Γλέζο σε πραγματικές δίκες για προδοσίες και κατασκοπίες και να αδυνατούσε να τον τιμωρήσει, γιατί αντιδρούσε ο κόσμος για τον “ήρωα”; Είναι δυνατόν να μπορούσε να τον τιμωρήσει, απλά αποκαθηλώνοντας τον και να μην το έκανε; Γιατί δεν τον εξευτέλιζε, όπως ήταν στις δυνατότητές του να το κάνει; Γιατί δεν τον πήραν από το αυτί να τους δείξει πού έθαψε την κλεμμένη σημαία; Γιατί δεν έκαναν μια απόπειρα αναπαράστασης του όλου εγχειρήματος; Να μαζέψουν ολόκληρη την Αθήνα κάτω από την Ακρόπολη, για να τους δείξει ο ήρωας πώς και από πού ανέβηκε στον βράχο. Να μαζέψουν χιλιάδες Αθηναίους και να του πετάνε τα βρακιά τους, για να μαζέψει πανί και να αντικαταστήσει τη σημαία που δεν βρίσκει.
Κατασκευή ήταν ο “άθλος” του Γλέζου. Κατασκευή από τους έμπειρους συνωμότες της KGB και εκτελεσμένη από αδίστακτους προδότες, όπως ο Γλέζος. Ανθρώπους, οι οποίοι γνώριζαν πώς γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν είναι τυχαίο που ο πιο σφοδρός πολέμιος τού πολύ ηρωικότερου συμβάντος με τον Κουκίδη -που φέρεται ότι γκρεμίστηκε από την Ακρόπολη τυλιγμένος με την ελληνική σημαία, που αρνούνταν να παραδώσει-  ήταν ο Γλέζος. Κατασκευασμένη τη θεωρεί την υπόθεση Κουκίδη. Ανύπαρκτο πρόσωπο θεωρεί τον Κουκίδη. Ξέρει δηλαδή ο “αγνός” Γλέζος από κατασκευές. Δεν είναι ούτε αγαθός ούτε άβγαλτος. Ξέρει τα κόλπα. Δεν θεωρεί τον Κουκίδη συνάδερφό του ήρωα. Ο Κουκίδης ήταν ψεύτικος και ο Γλέζος “αληθινός”.
Και λίγο Ντε Γκολ στηn σούπα του ψέματος.
Μέσα στην αυθαίρετη παπαρολογία του ψέματος έβαλαν και τον Ντε Γκολ. Ο Γάλλος στρατηγός φέρεται να χαρακτήρισε τον Γλέζο “Πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης”. Τι μπορεί να επιβεβαιώνει αυτή η δήλωση; Τίποτε απολύτως. Εφόσον μέχρι το 1945 ήταν άγνωστοι οι δράστες του περιστατικού, οι δηλώσεις αυτές έγιναν μετά το 1945. Όταν το ελληνικό κράτος δεν γνωρίζει την αλήθεια για το περιστατικό, θα τη γνωρίζει ο Γάλλος; Επιπλέον, συμβαίνει το εξής: Αυτή η δήλωση θα είχε αξία μαρτυρίας μόνον εάν γινόταν επί Κατοχής. Μόνον εάν ο “παρτιζάνος” ήταν γνωστός και καταδιωκόταν από τις δυνάμεις Κατοχής. Εφόσον οι δηλώσεις έγιναν εκ των υστέρων, ουδεμία αξία έχουν ως αποδείξεις γεγονότων.
Αυτές οι δηλώσεις, όταν γίνονται, έχουν αξία μαρτυρίας μόνον όταν ο παράγων χρόνος, όπου αυτές έγιναν, το επιτρέπει. Τι θέλουμε να πούμε; Τι αξία έχει να δηλώσει κάποιος το 2013: “είδα κάποτε έναν νεαρό Αργεντίνο ονόματι Μέσι στις ποδοσφαιρικές ακαδημίες της Μπαρτσελόνα και πάντα πίστευα ότι έχει λαμπρό μέλλον”. Αν αυτό το δηλώσεις το 2004, είσαι ο πρώτος ανιχνευτής. Αν έχεις ντοκουμέντα ότι το είχες δηλώσει τότε, αποδεικνύεται η γνώση σου. Αν εμφανιστείς σήμερα και απλά ισχυρίζεσαι ότι το είπες κάποτε, δεν έχει την παραμικρή αξία. Ο ισχυρισμός σου δεν αποδεικνύει τίποτε. Τέτοια ήταν και η δήλωση του Ντε Γκολ. Άνευ σημασίας, γιατί ήταν εκτός timing. Η Ελλάδα ήταν ελεύθερη και τα λαμόγια παρίσταναν τους παρτιζάνους στα καφενεία.
Τι πιστεύουμε για τη δήλωση; Το πιο πιθανό είναι ο Ντε Γκολ να μην γνώριζε καν ότι έκανε τέτοια δήλωση, γιατί πιθανότητα να μην γνώριζε έναν ασήμαντο σταλινικό σαν τον Γλέζο. Απλά, σε κάποια εργαστήρια κάποιοι κατασκεύασαν αυτήν τη δήλωση και τη σέρβιραν στο πόπολο, προκειμένου να τη χρησιμοποιήσουν σαν “απόδειξη” την ώρα που δεν είχαν καμία άλλη απόδειξη του ηρωισμού τους. Ακόμα όμως κι αν έκανε αυτήν τη δήλωση, θα μπορούσε να είναι μέσα στα πλαίσια των εξυπηρετήσεων μεταξύ των κυβερνήσεων και των μυστικών τους υπηρεσιών, προκειμένου να διευκολύνουν την παραγωγή δικών τους πολιτικών προσώπων. Δυστυχώς συμβαίνουν κι αυτά. Κάποιοι ξένοι συμμετέχουν στην κατασκευή ψεύτικων ηρώων, για να μπορούν μετά να τους εκβιάζουν. Για να μπορούν να διεκδικούν αντιπαροχές, όταν αυτοί θα προοδεύσουν.
Πώς είπε ο τενεκές ο Ραούλ Κάστρο στον Τσίπρα; «Ώστε εσύ είσαι ο Έλληνας, που όλοι περιμένουμε να γίνει Πρωθυπουργός;” Σώπα ρε τενεκέ Κάστρο, που περιμένεις κι εσύ μαζί με τους “όλους” να δεις τον Τσίπρα Πρωθυπουργό. Σώπα ρε “δημοκράτη” σταλινικέ, που κληρονόμησες τον αδερφό σου με δημοκρατικές διαδικασίες. Σώπα ρε “δημοκράτη”, που πέρσι στα 82 χρόνια σου χρόνια εκλέχθηκες Πρόεδρος, αλλά διαβεβαίωσες τους πάντες ότι δεν θα επιδιώξεις την επανεκλογή σου το 2018; Όλα κι όλα …Τόπο στα νιάτα δίνει ο Ραούλ. Τον Άγιο Πέτρο τον ρώτησε αν το 2018 θα είναι ανάμεσα στους ζωντανούς, για να διεκδικήσει πόστο;
Τέτοιοι είναι οι σταλινικοί. “Δημοκράτες”, που δεν γνωρίζουν στάνες. “Ελεύθεροι” άνθρωποι, που τους εκπλήσσει η κακία του κόσμου. Έτσι αγοράζονται οι δηλώσεις, οι οποίες κατόπιν εμφανίζονται σαν “προφητικές”. Έτσι γίνονται οι προωθήσεις ημετέρων και κατόπιν περιμένουν αντιπαροχές όλων των ειδών. Έτσι γίνονται τα ντίλια του παρασκηνίου και των μυστικών υπηρεσιών. Ο Ραούλ, εκτός από τα φάρμακά του, μπορεί να μην γνωρίζει όχι τον Τσίπρα, αλλά ούτε κατά πού πέφτει η Ελλάδα. Η δήλωσή του, όμως, έγινε φέιγ βολάν στην Ελλάδα. Η δήλωσή του έδωσε “διεθνές” κύρος στον Alexis. Έτσι κάπως ήταν και η δήλωση του Ντε Γκολ. Βεβαιωτική του τίποτε κι έδωσε διεθνές κύρος στον Manolis.
Γλέζος: Ο σταλινικός παιδονόμος
Ο Γλέζος θα πέθαινε σχεδόν ξεχασμένος, αν δεν είχαμε τη σημερινή απότομη κατάρρευση του δικομματισμού. Ξεχασμένος, όμως, σε περίπτωση που κάποιος είναι ένας απατεώνας, δεν είναι απαραίτητα κακό. Ξεχασμένος σημαίνει ασφαλής, γιατί στην Ελλάδα τους νεκρούς δεν τους κρίνουμε. Ασφαλής σημαίνει ότι θα χανόταν μαζί του κάθε πιθανότητα να αναζητηθεί κάποτε η αλήθεια που τον αφορούσε. Όπως ο θάνατος προστάτευσε τη δωσίλογη Μερκούρη, έτσι θα προστάτευε και τον Γλέζο. Θα πέθαινε σαν “ήρωας”, όπως η Μερκούρη πέθανε σαν “σοσιαλίστρια” πολυτελείας.
Όμως, η κατάρρευση του δικομματισμού όλα αυτά τα ανέτρεψε. Η απότομη πτώση του ΠΑΣΟΚ έκανε τους Αμερικανούς να αναζητήσουν έναν νέο πόλο, για να στηρίξουν το καταρρέον σκηνικό. Η Αριστερά όμως, την οποία γνώριζαν, είναι πολύ συγκεκριμένη. Είναι οι παλιοί χαφιέδες του Κολεγίου τού ΚΚΕ και αυτούς γνώριζαν. Είναι η Αριστερά που ο Αλτσχάιμερ Γλέζος δεν γνώρισε ποτέ. Είναι η Αριστερά του ΚΚΕ, που τα έπαιρνε από τη Σοβιετική Ένωση και οι ΗΠΑ τα κατέγραφαν, για να μπορούν να τους εκβιάζουν. Για να τους έχουν πάντα στο χέρι με έτοιμες κατηγορίες περί κατασκοπίας, συνεργασίας με τον εχθρό κλπ.
Η εποχή των δεινοσαύρων είχε περάσει και ελάχιστοι ήταν αυτοί, οι οποίοι είχαν τις προδιαγραφές να τους εξυπηρετήσουν. Ακόμα και το ΚΚΕ έχει χάσει τα παλιά στελέχη, που γνώριζαν τα κανάλια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρασαν ήδη πάνω από είκοσι χρόνια από την κατάρρευση του υπαρκτού. Ελάχιστοι ήταν αυτοί, οι οποίοι είχαν την ηλικία και άρα την εμπειρία αυτών των καταστάσεων. Τα άβγαλτα παιδιά της εποχής, όπως είναι ο Γιωργάκης ή ο Αντωνάκης, έχουν περάσει πλέον τα εξήντα. Στην ανάγκη αυτήν βρέθηκε ο Γλέζος σαν λύση. Είχε τα προσόντα να τους κάνει τη δουλειά. Να κατευθύνει με την “εμπειρία” του την Αριστερά εκεί όπου θέλουν τα αφεντικά και όχι απαραίτητα εκεί όπου θέλουν οι αρχηγοί. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο ξαφνικά έγινε αμφισβητίας των αρχηγών.
Αυτόν τον καγκεμπίτη Γλέζο της CIA έβαλαν τώρα δίπλα στον Τσίπρα, για να τον κατευθύνει. Μπορεί όλοι να περιμένουν να τον δουν Πρωθυπουργό, αλλά επίσης όλοι περιμένουν να τον ελέγξουν. Αυτόν τον ρόλο ανέλαβε ο συνοδοιπόρος τού Ραούλ. Παιδονόμος κανονικός ο Γλέζος. Πολύπειρος στον χαφιεδισμό και στους βυζαντινισμούς, εφόσον μαθήτευσε δίπλα στον ίδιο τον Ζαχαριάδη. Γνώριζε τι είναι να ελέγχεις τον τύποις αρχηγό και να αναφέρεις στην αρχή. Γνώριζε τι είναι να είσαι σε συνεχή επαφή με υπηρεσίες, προκειμένου να υπάρχει σεβασμός των εντολών. Το παλιό παιδί “θαύμα” του ΚΚΕ το έβαλαν να συμβουλεύει το νέο παιδί “θαύμα”. Όλα τα παιδιά -“θαύματα” του σταλινισμού στην υπηρεσία της Νέας Τάξης. Manolis, Maria κι Alexis.
Όμως, το ίδιο χρήσιμος ήταν ο Γλέζος και σε δευτερεύοντα θέματα. Θέματα, τα οποία έχουν άμεση σχέση με την εποχή των Μνημονίων. Σε μια εποχή που ο ελληνικός λαός ήταν εξοργισμένος με τους Γερμανούς, ο Γλέζος ήταν και πάλι χρήσιμος. Σε μια εποχή που όλοι οι Έλληνες είχαν βγάλει τα κομπιουτεράκια τους, για να υπολογίσουν τα “χρωστούμενα” των Γερμανών, έβαλαν τον Γλέζο επικεφαλής της επιτροπής διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων. Αυτόν τον ρόλο και μόνον που τον ανέλαβε ο Γλέζος, είναι ντροπή και προδοσία — ακόμα κι αν ήταν ο πιο “καθαρός” άνθρωπος. Γιατί; Γιατί πρώτος απ’ όλους γνωρίζει ο ίδιος το παρελθόν του. Το σταλινικό παρελθόν του. Το παρελθόν, το οποίο χαρακτηριζόταν εξαιτίας των υποχρεώσεων των πόστων του.
Η KGB —στην οποία ως διευθυντής του Ριζοσπάστη έδινε αναφορές— ήταν με την ανατολικογερμανική Στάζι συγκοινωνούντα δοχεία. Η σημερινή Ομοσπονδιακή Γερμανία είναι η κληρονόμος όλων των μυστικών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Άρα; Άρα έχει στη διάθεσή της όλα τα άπλυτα του Γλέζου. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Έβαλαν επικεφαλής των διεκδικήσεων κάποιον, που οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες μπορούν στα ενενήντα του να τον βάλουν να χορεύει Καν-Καν πάνω σε συρματόσκοινο και να παίζει στα χέρια του εννέα μπάλες. Έβαλαν να πιέζει τους Γερμανούς κάποιον, ο οποίος μπορεί στην KGB —και άρα στην Στάζι— να έχει έναν φάκελο πιο μεγάλο και από έναν συνηθισμένο τόμο εγκυκλοπαίδειας.
Δεν θέλουμε ούτε να φανταστούμε πώς εκβιάζουν οι μυστικές υπηρεσίες κάποιον, ο οποίος εγκλημάτησε στην εποχή του Εμφυλίου και για πάνω από μισό αιώνα ζει μια ψεύτικη ζωή σαν “ήρωας”. Δεν θέλουμε καν να φανταστούμε πόσο γελάνε με τον Έλληνα “ήρωα” σε κάποιες μυστικές υπηρεσίες.
Κυκλοφορεί για πάνω από εξήντα χρόνια σαν “ήρωας” κάποιος, ο οποίος δεν ήταν καν στο τυπικό επίπεδο συνεπής απέναντι στην πατρίδα του. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί, αν το ψάξει κάποιος για τον Γλέζο, όχι απλά δεν πρέπει να τον θεωρεί “ήρωα”, αλλά κοινό λιποτάκτη. Δειλό λιποτάκτη που απείχε στον υπέρτατο αγώνα, που έδωσαν από κοινού όλοι οι Έλληνες. Ποιος “ήρωας”; Αυτός δεν πήγε καν στο μέτωπο της Αλβανίας, όπως πήγαν όλοι οι Έλληνες Γεννημένος στις 9 Σεπτεμβρίου του 1922 είναι. Η γενική επιστράτευση του 1940 έγινε στις 28 Οκτωβρίου. Κλειστά δεκαοκτώ είχε ο Γλέζος. Γιατί δεν πήγε φαντάρος; Τον άφησαν να “ωριμάσει”; Γιατί απορρίφθηκε, λόγω ηλικίας, όπως γράφει στο βιογραφικό του;
Άλλα λέει νόμος: Υπόχρεοι σε στράτευση είναι όλοι οι Έλληνες από την 1η Ιανουαρίου του έτους κατά το οποίο διανύουν το 19ο έτος έως την 31η Δεκεμβρίου του έτους κατά το οποίο συμπληρώνουν το 45ο έτος της ηλικίας τους (άρθρο 1 παρ. 1). Ως ημερομηνία γέννησης θεωρείται η 1η Ιανουαρίου του έτους με το οποίο καθένας είναι γραμμένος στο οικείο μητρώο αρρένων (άρθρο 3 παρ. 1). Όταν αυτά ισχύουν σε περιόδους ειρήνης, αντιλαμβανόμαστε ότι σε περίπτωση γενικής επιστράτευσης, λόγω πολέμου, τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα.
Γιατί δεν πήγε ο “ήρωας” Manolis στο μέτωπο με τους συνομήλικούς του; Μήπως γι’ αυτόν τον λόγο αλλαξοπίστησε εκείνη την περίοδο; Μήπως γι’ αυτόν τον λόγο  μετακινήθηκε από τη φασιστική νεολαία του Μεταξά στο ΚΚΕ; Η νεολαία της ΕΟΝ πολεμούσε, ενώ οι ΚΚΕδες κλειδώνονταν μόνοι τους στα κελιά τους. Δήλωναν δήθεν σύμμαχοι του Χίτλερ και αρνούνταν να στρατευτούν. Εξαιτίας της στράτευσης έγινε σταλινικός ο “ήρωας”; Στην περίοδο ειρήνης έκανε τον σκληρό φασίστα που μοίραζε σφαλιάρες και όταν ήρθε ο πόλεμος πήγε με τους ΚΚΕδες για να χωθεί μαζί τους μέσα στα ασφαλή κελιά τους;

Πολεμούσε ο κατά επτά χρόνια νεώτερός του ήρωας Παπούλιας τούς Γερμανούς και ο “ήρωας” Γλέζος μάζευε τα άπλυτά τους από τους ιστούς; Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που μιλάμε για επικίνδυνα πράγματα; Και μόνον να σκεφτεί κάποιος ότι CIA, Στάζι και Μοσάντ έχουν ντοκουμέντα για την απάτη τού δειλού καγκεμπίτη Γλέζου, αρκεί, για να τον πιάσει κρύος ιδρώτας. Ποιος ξέρει τις μας έχει κοστίσει η “πρόοδός” του και οι “δάφνες” του. Ποιος ξέρει τι μας έχουν κοστίσει όλοι οι τενεκέδες, που σήμερα μας κυβερνούν και μας οδήγησαν στα Μνημόνια.
Άπόψή μας είναι ότι ο Γλέζος είναι απατεώνας. Ίσως ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας στα χιλιάδες χρόνια της ελληνικής ιστορίας. Γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι; Γιατί απλούστατα δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι ένας άνθρωπος, που για πάνω από μισό αιώνα προσπαθεί να μας πείσει για τον “ηρωισμό” του, δεν εξασφάλισε εκείνη την απόδειξη, η οποία θα τον απάλλασσε από την ανάγκη της πειθούς. Είναι δυνατόν να γνωρίζει κάποιος πού είναι παραχωμένο ένα παγκόσμιας σημασίας ιστορικό αντικείμενο και να μην κινήσει ουρανό και γη για να το βρει; Πήγε λέει μια φορά και έκανε μια ψευδοέρευνα και δεν τη βρήκε τη σημαία. Πώς έψαξε; Με τα χέρια στις τσέπες; Τα χέρια, που, όταν “έθαβαν”, δούλευαν σαν Caterpillar κι όταν ήταν να ξεθάψουν δεν μπορούσαν να αφήσουν ίχνη στη σκόνη; Είναι δυνατόν αυτός ο ισχυρισμός να είναι αληθής;
Ακόμα κι αν όλα τα επιχειρήματά του τα βρίσκαμε πειστικά, μόνον γι’ αυτό θα αμφιβάλαμε για την αλήθειά του. Με τα δόντια θα έσκαβε κάποιος, για να βρει την απόδειξη του “ηρωισμού” του. Πάνω από πενήντα χρόνια είναι βουλευτής και δεν έκανε ούτε μία προσπάθεια, μέσω της αρχαιολογικής υπηρεσίας, να εξασφαλίσει τα μέσα που ο ίδιος για τη δική του ικανοποίηση χρειαζόταν; Για να αφήσει κάτι πίσω του. Να αφήσει ένα μουσειακό κομμάτι, το οποίο θα αποδείκνυε τη δική του προσωπική γενναιότητα και θα είχε την “προβολή” του και στον ελληνισμό. Ολόκληρη πτέρυγα στο πολεμικό μουσείο θα του έδιναν. Μαζί με τους αθάνατους Έλληνες θα έμενε για πάντα στην ιστορία. Μόνον γι’ αυτόν τον λόγο είμαστε απολύτως βέβαιοι πως είναι ένας χαφιές, πράκτορας κι απατεώνας.
                                                                                                                          @ Παναγιώτης Τραϊανού